Doktor Gregory House jest głównym diagnostą w znanym szpitalu klinicznym. To prawdziwy mistrz w swoim fachu.
Jest on zarazem człowiekiem o bardzo skomplikowanym charakterze: pełnym sarkazmu, nimal cynicznym, upierającym się przy swoim zdaniu oraz lekceważącym swoich podwładnych.
Do szpitala trafia 35 – letni pianista, który podczas koncertu doznał bolesnego skurczu ręki. Pacjent nie jest zwykłym muzykiem: w wyniku wypadku ćwierć wieku temu umysłowo zatrzymał się na poziomie dziecka i nagle stał się wirtuozem.
Współpracownicy odkrywają, że House wybiera się do znanego szpitala w Bostonie. Próbują dociec, czy stara się tam o posadę, czy też jedzie w charakterze pacjenta.
Tuż przed przeszczepem szpiku między braćmi okazuje się, że dawca ma jakąś infekcję. Zabieg jest niemożliwy, a biorcy zniszczono już jego własny, białaczkowy szpik. Rozpoczyna się wyścig z czasem, w którym Foreman zmaga się nie tylko z diagnostyczną zagadką, ale także swoim niedawnym błędem, którym zabił pacjentkę.
House poznaje uroki posiadania psa.
House wraca do pracy. Cuddy zmusza go do pracy w przychodni. Jedna z pacjentek, która podejrzewa u siebie chorobę weneryczną, okazuje się ofiarą gwałtu i nie zgadza się, żeby zajął się nią ktokolwiek inny niż House.
Śmiertelnie chory bezdomny mężczyzna prosi Cameron, żeby ze względu na mróz na dworze mógł przenocować w szpitalu.
